Bir yaşını girdim ama daha yürümek yok
Oynamak var, bakım da güzel karnım da tok
Evden çıkınca anam hemen sırtına bindirir
Yürümeyi bir becerebilsem çoktan indirir
Çekyatlar yardımıyla başladım yürümeye
İki adım atınca başlardım sevinmeye
Derken bir gün koşturuverdim korkusuzca
Annem de bırakıverdi beni usulca
Artık ata bindim anam,kim tutar beni
Sırtından da inmemiştim çok yordum seni
Kendi işimi kendim görmeye başladım
Koşmaya başlayınca bir de alkışlandım
Elim kaşık tuttu yemek yemeye başladım
Kendime güven geldi büyümeye başladım
Derken iki yaşını bitirdim girdim üçe
Bir yandan büyüdüm de bir yandan dilim sürçe
Dört yaşına basınca arkadaşlarım oluverdi
Ben onlara gitmesem de onlar bana gelirdi.
Evin tek oğluydum kızmazdı bana kimse
Gece yarısı gelirdim eve oyun bir bitse
Saklambaç oynarken önce kızları bulurdum
Yakan topta da ilk önce kızları vururdum.
Bir poşet bilye kazanmıştım arkadaşımdan
Karanlık bassa bile gitmezlerdi başımdan
Körebe de göz bağımı yukarı kaldırırdım
Kızların en güzelini orada yakalardım.
Daha çocuk iken köyün en güzel kızına aşık
Annemin pişirdiği pilava da çalardım kaşık
Ne kadar şerlik yaparsam yapayım affedilirdim
Ağlayıp naz yapardım,kıyamazlardı sevilirdim.
Kayıt Tarihi : 14.11.2014 15:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
28/07/2009
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!