Sen doğduğun gün o zavallı fakir soframa kuş sütleri yağdı göklerden
Sen doğduğun gün alnından öptüğüm anacığının gülyüzüne bir nur geldi
Ve cenneti gördüm onun ayaklarının dibinde
Sen doğduğun gün rüzgar benim emrimdeydi Sultan Süleyman’ın değil,
Sen doğduğun gün denizler ayaklarıma kapandı
Dağlar boyun büktü, titredi korkudan,
Sen doğduğun gün ateş böcekleri yanmadı ilk defa
Bir Daha Uyanmazdın
Martıların sana doğruyu söyleyecekti
arzu tramvaylarına binmeseydin
Acıların seni yeni bir şehre götürecekti
Yürüyüşüne vurulmasaydın...
Devamını Oku
Martıların sana doğruyu söyleyecekti
arzu tramvaylarına binmeseydin
Acıların seni yeni bir şehre götürecekti
Yürüyüşüne vurulmasaydın...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta