Oğlumla Sohbet Şiiri - Ömer Kara

Toplanır barhanam, yüklenir göçüm
Bir gün bu Dünya’dan giderim oğul
Gerilerde kalır tahtımla tacım
Ana üryan hicret ederim oğul

Davamı sunarak Güneş’e Ay’a
Yürüdüm gâh atlı, gâhide yaya
Hiçbir zaman meyletmedim Dünya’ya
Memleketti benim kederim oğul

Kapı çalar hak dost girer içeri
Öz sılaya davet eyler naçarı
Bu vuslat kutsaldır yoktur kaçarı
Emri-hak vakiyse ne derim oğul

Günlük telaşlarda olmadı çabam
Bu kubbede baki kalır hoş sedam
Şahitlik eylerse dört mümin adam
Dünyalık borcumu öderim oğul

Başımı yoluna serdiğim sevda
Hak yolu özünde gördüğüm sevda
Uğruna ömrümü verdiğim sevda
Tercihim değildi, kaderim oğul

Kul Seymani derki kavgamda ölsem
Müjde alsam dosttan ölürken gülsem
Şu fani Dünya’ya bin kere gelsem
Gene bu davayı güderim oğul

1 Temmuz 2014-Gaziantep

Kul Seymani