Oğluma- Yüreğimdeki Bitmez Sevgi

Uzaklardan hep düşlediğim bir açelya gibi
Benden uzakta yüreğim yakan özlemin
Yaşamın bütün anında seninle olmayı düşlediğimde
Küçük bir bebektin gittin uzaklara
Sen gecelerimin yıldızı olduğunda
Gökyüzüne bakan bütün zamanlarda seninle konuşurdum
Kış gecelerin ayazında seni seyrederken yüreğim ısınırdı
Yaz gecelerin bunaltı sıcaklığında yüreğim üşürdü
Çok uzaklarda yıldızlar arasında seni görürdüm
Seninle düşlere dalmadan oynardım saatlerce
Yaşamdaki bütün özlemlerim sen oldun
Seni her gördüğümde mutluluklar yüzüme akardı
Bana sımsıkı sarıldığında yüreğim içime ağlardı
Seninle buluştuğumuz her günde
Yaşamımdaki bütün hüzünleri savururdum rüzgara
Senin tanımlanamayan sevgin içimi sarmalardı
Bir kuş gibi özgür hissederdim kendimi
Gözlerine bakınca yüreğindeki baba özlemini görürdüm
Seninle dolaştığımız her sokak benim yaşam alanım olurdu
Sen yaşam varlığım olduğunda
Gecenin karanlıkları gökyüzü gibi aydınlanırdı yüreğimde
Baba seni özledim dediğinde
Zincirlere vurulmuş sevda dünyam parçalanırdı
Seni tek bir sevda gibi içime sarmalardım
Hücrelerimin derinliklerine işleyen sevginle umutlarım yeşerirdi
Uzaklarda yaşamın her anında seni özlüyorum
Sen yüreğimin bitmeyen sevdası
İlk baharın güneşli bir gününde
Papatyalarla süslenmiş yeşillikler içinde koşuştuğumuzda
Bir çocuğun kirlenmemiş tertemiz duygusuyla ellerini kaldırdığında havaya
Kendimizi kuşlar gibi özgür hissettiğimizde
Irmaktaki balıklarla mutluluklarımızı paylaştığımızda
Baba-oğul sevdasının bütünlüğünü derinliklerde hissettim
Akan gözyaşlarım papatyalara sevgi yağmuru gibi oldu
Sen yüreği gelinciklerle süslenen umut kuşum
Yaşamın son anına kadar düşlerimi süsleyecek olan sen
Dönüşü olmayan yolculuğa çıktığımda
Bu satırları bir gün okuduğunda
Seni yüreğimin sonsuzluğunda saklayıp gittiğimde