Oğluma Vasiyet Şiiri - Dilek Özdemir

Kaldırımların ıslak aynasında yakalandım
gözlerim ele verdi beni
sokak lambalarının buğulu uğultusu
direkten direğe ihbar etti
ateş rengi levhalara kazılı yalnızlığımda
yüreğimin buzullarını kırmaktı suçum
gerçek suçlu ben miydim soğuk mu
bunu hiç bilemedim oğlum

Dünyayı ışıldatan ateş böceklerinin
altuni sıcaklığı değmişti buzullarıma
ağızsızdılar
alçacık bir sesle parçaladılar
ve korkuyla zindanlara kapatıldılar
dikenliydi çağrılara taktığım gurur kelepçesi
günlerimi kanatıyor oğlum

sanık da benim mağdur da
hakim de benim savcı da bu davada
bir de savunabilseydim yüreğimi

cezam müebbet olabilir
hatta her an ölebilirim
bir gün beni sen yargılamalısın oğlum
kendi ellerimle kırdığım kalemimin
kalemini sen kırmalısın
ve sevgiyi yaşamalısın