Daha sen yokken yaşam kavgam,
Başlamıştı benim..
Daha sen yokken oğlum,
Özgürlüğüm çalınmıştı
Daha sen doğmamışken oğlum
Yokluğuna alışmıştım
Senden önce, senden sonra
Hep yalnızdım ben,
Sıkıyönetimde yetişmiştim sanki
Yalnızlık bir başka.
Cehaletse diz boyu..
Aşamadım bu yaşamı üzülme oğlum
Alışmalıyım terkedilmişliğe
İlk ben değilim nasılsa
Oğlum derken bile çekiniyorum
Oğlum olduğuna utanıyor musun
Dünya fani dünya yalan
Söylenen sözler kadar yalan
Kavgam bu yüzden oğlum
Beni anlamasan da Yeter ki,
Yüzün solmasın oğlum,
Bir anne ne kadar kusur eder,
Özür mü dilemeliyim bilmem ki
Dünyaya geldiniz diye..
İnanın istemedim üzmeyi bile,,
Sen yoktun yalnızdım,
Sen varsın yalnızım oğlum
Artık sende düşüncemde dur
Ben bir varım bir yokum
Duygu sömürüsü der
Varsın desin..
Yeter ki üzülmesin oğlum.
Kayıt Tarihi : 23.8.2009 00:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sen varsın yalnızım oğlum
Artık sende düşüncemde dur
Ben bir varım bir yokum
Duygu sömürüsü der
Varsın desin..
Yeter ki üzülmesin oğlum.
Evatlar anne-baba olunca,anne ve babalarını iyi anlarlar ama iş işten geçmiş oluyor.Allah oğlunuzu bağışlasın.Dizeler güzeldibirazda içim burkuldu,yüreğinize sağlık.Saygılar sunuyorum...
TÜM YORUMLAR (2)