Sen bilemessin benim yanımdaki yerini
Kimse alamaz benden sana olan sevgini
Bilirmisin senin için çarpan babanın kalbini
Siliverdin sanki unutulmaz olan derdini
Bir gün oldu cennete bir evlat verdim
Hergün için için kendimi yerdim
Ben asla onsuz yapamam derdim
Bir baktım bir anda asker oluverdim
Haber geldi asker ocağında
Çocuğun olacak bahar ayında
Kız mı, oğlan mı derken aslında
Ne önemi var sağlıklı olsunda
Askerde günler geçmiyor derken
Geçmişin acıları beyni tırmalarken
Senin geleceğin günleri sayarken
Gene oldu çocuklar iki, birken
Sevinç hüzün bir arada geliverdi
Annem mustafa geldi deyiverdi
O an içimden birşeyler eriyiverdi
Ebe raziye seni kucağıma veriverdi
Kucağımda senin küçük bedenin
Gözümün önünde cemali rahmetlinin
Hasretinden yanmışım onun özleminin
Bebeğimiz diye haykıran kızımın sesinin
Çınlamasını kulağımda hisseder irkilirim
Evlat acını daha çok hala hissederim
Evlat kıymetini herkesten çok bilirim
Benim sermaye evlatlarımdır derim
Sen bilirmisin kolunun çatladığında
İp atlarken gözünün morardığında
Bisiklet binerken ayağının yarıldığında
Bilemezsin açtığı yarayı babanın bağrında
Üzülmez mi? Sanırsın derin uykunu bölerken
Meraktan çatlarım senin yolunu gözlerken
Yanarım sen ağlarken haz duyarım gülerken
Sen belki farkında değilsin ben seni severken
Kayıt Tarihi : 8.1.2009 19:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!