Oğluma Şiiri - Turgut Koyuncu

Kurduğun saatlerin artık çalmıyor oğlum.
Uçtun gittin evinden özlem doluyum oğlum.
Kabullenmek zor bana yatağını boş görmek,
İçgüveyimi oldun evi terk ettin oğlum.

Evine geldiğinde misafir olacaksın,
Odanı dolaşırken belki ağlayacaksın.
Güzel günler geçirdim ben baba ocağında
Temenni ederimki böyle düşüneceksin

Gözlerim yaş pınarı mani olamıyorum.
Ağlayarak odanı hergün dolanıyorum.
Buna alışacağız zaman tanıyın bize,
Göz yaşım kurumadan çabuk gelsene oğlum.

Daha dün çocuktunuz,ne zaman büyüdünüz.
Okul sıralarında akıp giden yılları,
İçinizde fırtına,kasırga,yağmur karı.
Duymadan geçti yıllar koca adam oldunuz.

İşte geldi an bu gün kanatlanıp uçtunuz.
Allah sağlık verirse arkanızdan bir müddet,
Haberiniz olmadan sizi izleyeceğim.
Kanatlanıp uçarken zevkle seyredeceğim.

Hayatında inişler ve çıkışlar olacaktır,
Aklınla hareket et doğruluıktan ayrılma.
Mutluluğun yolunu elbette bulursunuz
Yeter ki yaşantını hiç unutma,hatırla.

2/6/2004 Oğlum Özgür evlenip kendi evine çıktıktan sonra yazıldı
Ataköy,Bakırköy