beraber büyüdük bebeğim
çocuk yanımı doyurdum sende
farkında olmadan
evcilik oynamışız kaç zaman
ben büyüdüğüm bahanesiyle
bez bebeklerim alınınca elimden
senin omzuna dökmüşüm gözyaşımı
sende bulmuşum kendimi
gözlerin gözlerim olmuş
yüreğin yüreğim olmuş
bir yanım eksikti zaten sen geldiğinde
ben büyüdüm zannediyodum
ama
kendimi annem gibi hissetmiyordum
bir yanımda
çocukluğumdan kalma yaralarım vardı
içimdeki asiliğe cevaplar arıyordum hala
hala beklemelerin umudu vardı bir yanımda
sonra sen geldin işte
bu zaman yolculuğunda
yoldaş oldun bana, benden habersiz
zaman tahmin ettiğimden çabuk geçerken
ben küfrediyordum sessizce
sen meydan okuyordun geçen her bir ana
beraber büyüdük bebeğim
kanayan yanımı görmezden geldim seninle
yaralarım daha az acıttı işte
daha az azaldım zamanda
ve herşeye inat
varlığın güç verdi bana
hayat denen şeye
daha çok bağlandım sende....
Kayıt Tarihi : 27.1.2009 13:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!