Oğluma Şiiri - Fatma Müjgan

Sürgündeyim...
sürgünlerde....
Toplamış küçücük,tahta valizi,
ilişmişim üstüne....

Tek durağım...
limanım....
sığınağım...
beni,önüne katmış,
güçlü dalgalardan atlatan....
tek dayanağım,

Şimdi sen,
adını bilmediğim o şehrin...
sokaklarında,
örtündüğüm gecenin,
öteki ucundasın...

o şehrin,
dar,karanlık sokaklarında,
sekerken topukların,
parke taşlarda tık tık...
.
boş durmadım birtanem,
sana İzmir gecelerinden
yıldız topladım,azıcık...

sakla koynunda sonsuza dek....
sıcacık...

sevdiğim....
birtanem....
büyüdün artık,

Şimdi sen yoksun...
benden uzakta,

Sürgündeyim,
sürgünlerde...
toplanmış...
birkaç parça, kırık dökük anımla...

bekliyorum,yalnız...
bir,film gibi...
yaşıyorum anıları...

tüm karelerde,
ben ve sen...
sen ve ben...
ben ve sen...
baştan sona,ikimiz...

bak...
sen de büyüdün yalnız...

küçücük,sevdalı kırlangıcım...
nasıl da buldun,sevdaların yolunu...
küçücük,yüreğine doldurdun,
kanatlarına yığdın sevdalarını...

ben sürgündeyim,
sürgünlerde...yalnız...
ve senden uzak...

kalemimden,
kağıda,akıtıyorum...
özlemlerini,yokluğunun
mısra mısra,sayısız...

bak,küçüğüm,
hepimiz...
yalnızız...

şimdi...çektim,çıkardım...anıların içinden.
Anne!
dediğin ilk günü....

ayaklarımın yere,
başımın göğe erdiği...
hiç unutmadım o,günü...

sen,
şimdi...o bilmediğim şehrin sokaklarında,
türkü söylerken,topukların,
parke taşlarda tık tık....

sen,bende...
ben,senle, ikimiz de,büyüdük artık....