Oğluma Şiiri - Ahmet Ziya Pektaş

Oğlum.
Mis kokuna kurban olduğum.
Ne de güzel uyuyorsun.
Ne de güzel masum masum.
Sen de mi büyüyorsun?
Sen de yavaş yavaş adam mı oluyorsun.
Hiç büyümeyeceksin sandım.
Kollarıma ilk aldığım anı hatırladım.
Gözlerin yumuk yumuk.
Sımsıcak açılmamış tomurcuk.
Kedi yavrusu demiştim sana.
Günler, aylar, yıllar geçti.
Her geçen yılın ardından,
Belki de, en çok annen sevindi.
Sana en çok emeği geçen.
Annendi ben uyurken,
Geceleri başında seni bekleyen.
Annendi benden daha çok,
Mis kokunu hisseden.
Oğlum,
Babalar kızar, sever.
Ve, belki de bazen döver.
Şimdi anlamıyorsun belki,
Ama babalarda çok sever.