Sensiz bir gün daha bitiyor oğlum,
Karanlıkta kalıyor lastik topun, tahta gemin.
Ama gözlerimi kapayınca gündüz oluyor her yer,
Biliyorum; gecemi aydınlatan o kahverengi gözlerin.
Fakat bu aydınlık da çok kısa sürüyor,
Hani “göz açıp kapayıncaya dek” diyorlar ya;
İşte o hızla yine gece oluveriyor.
Hasretin büyüyor, devleşiyor her geçen gün,
Anılar dindiriyor bir anlık da olsa üzüntümü,
Gözlerim nemli, içim buruk düşünüyorum her gün,
Hatırlıyor musun oğlum ilk “baba” dediğin günü?
Belki çok günler bitireceğim sensiz ve bir başıma,
Beni fotoğrafın, hayalin, oyuncak ayıcıkların avutacak.
Yıllar sürse de bekleyeceğim seni oğlum,
Biten son günümde de gelsen, o gün gece hiç olmayacak...
Kayıt Tarihi : 19.11.2012 22:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serkan Meriç 1](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/11/19/ogluma-122.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!