Oğluma Şiiri - Hilal Erboyacı

oğlum!

koşulsuz/ keşkesiz sorumluluğum

gökte ararken yüreğimde bulduğum

içmeye kıyamadığım su gibisin avuçlarımda

oylum oylum sinemi yakar sevdan

ince ince akan nehirsin alın yazımda

oğlum! / ilk göz ağrım!

ne zaman ellerini çeksen avuçlarımdan

tarumar olur yeşeren gönül bağım

ne zaman gözlerindeki ışık sönse

her şey yalan/ yer gök talan

ben perperişan….

‘ah anne olmak! ’

‘bir yürek yangını ‘ derdi rahmetli annem

ah! anne olmak…

bir resmi biçimlendirmekti

adım adım yaşamına dokunmak..

bir gül dokunur dudaklarıma

yanakların allanır

mutlu bir tebessüm her adımın

var olma çabaların

isyanların

arayışların

ve ben….

ne büyük bir karmaşa

çözmeye çalıştığımız birlikte

ne zordu yaşamı anlatmak sana

ne zordu kol kanat germek çırpınmalarına

oy! oy! oy ki oy!

varlığın evreni dolduran bir koy

sorgulamalarında

susmalarında

büyümelerinde

emek emek/ ilmek ilmek

yanı başında olabilmek

……ve durmanı sağlamak

dimdik

kendi ayaklarının üstünde….