Kafka Zamansiz Cografyalar

Kafka

yürüyorum
hava soğuk
karnım aç

bir zamanlar
bilmezdim yürümeyi
kitaplarda okurdum
filmlerde izlerdim
başkalarından dinlerdim
soğuk havada
aç karnına yürüyenleri
ve birgun tanıştım
böyle yürüyenlerle

müzik dinledim
kitap okudum
resim izledim
onlarla

korktum
onlardan
böyle yürüyenler
bir
sabah vakti
oğlen
akşam
birgün
herhangibir zamanda
bir caddede
bir evde
yada herhangir yerde
insan olmayı
denemekten
yok oluyorlarmış

baktım
korkuyla ömürboyu
yaşamak
yok olmaktan beter
katıldım aralarına
soğuk havada aç karnına yürüdüklerini düşündürttürenlere

zaman ve mekan
yoktu
ben ki,
kafam calışmaz,
ne denirse yapardım.
ben ki
bir
gözlerili kör
kulaklarlı sağır
hücrelerli hissiz
başkaları düşünür
ve benim gibi benler
yapardı

ve kafamı vura vura
dedim
belki
taşlar kafalarla
kırılmıyormuş
belki
başka türlü olabilir mi
demeye basladım.

ölüm, yaşam ve sarışınların
kesistiği
boyutta
gördüm ki,
put yokmuş
putlar birer geveze,
gevezelik asalaklaşma

asalaklaşma
içtiğimiz su
yediğimiz ekmek
oksijen

asalaklaşan
hırçınlasıyor
hırçınlaşan, yağmalıyor

yürüyorum
hava soguk
karnim aç