Oğlum Zeki -2- Şiiri - Zeki Çalar

Sen bu dünyanın kahrını,
Çekmedin mi oğlum Zeki?
Bir dikili ağacın yok,
Dikmedin mi oğlum Zeki?

Gözün yok dünya malında,
Yaşarsın kendi hâlinde.
Bülbül olup gül dalında,
Ötmedin mi oğlum Zeki?

Yanında bir tarak taşı,
Kel başını kendin kaşı.
Bir yâr için hiç gözyaşı,
Dökmedin mi oğlum Zeki?

Ah senin o saf duruşun,
Kolay mı söz savuruşun?
Her gün meteliğe kurşun,
Atmadın mı oğlum Zeki?

Sırtını tutma ayaza,
Yine kaşık çal piyaza.
Ne kazandın yaza yaza?
Bıkmadın mı oğlum Zeki?

Karşı durdun kibre, kine,
Kendini çektin engine.
Her taşın altından yine,
Çıkmadın mı oğlum Zeki?

Eşeğe vururlar semer,
Koyun meler, kuzu emer.
Bu devirde sen de kemer,
Sıkmadın mı oğlum Zeki?

Kasaplarda olur satır,
Keserler at, eşek, katır.
Eller gibi gönül, hatır,
Yıkmadın mı oğlum Zeki?

8 Nisan 2007