Oğlum Safa'ya Şiiri - Arafat Arık

S en imbikten süzülmüş,bozkırda açılan gül,
A nıldığında ukde,varıldığında gönül.
F üsnuna kapılırmış,gökyüzünde kehkeşan,
A dın cemreye davet,yokluğun ise yaman.
B uğulu bakışların ötelerden haberci,
E l açanlara sultan,muhabbete dilenci.
R üyalarda görülsen,eritir buzdağını,
A y doğar,tutuşturur yüreğin çerağını.
T ufan kopar gecede,kol gezer yıldırımlar,
A rdından sükun bulur,gülüşünle hasımlar.
R evamıydı,şulenle için için kavrulmak,
I stırap ağısıyla uzaklara savrulmak.
K asvetli ufuklarda hayalin fecre doğar,
A ğrı düşer yüreğe,gökten matemin yağar...

Ocak-1996