Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Hayırlı uğurlu olsun gözünüz aydın.Ne gğzel bir sevinç göstergesi kutluyorum yüreğinizi kadir bey.
Ne mutlu size, dünyanın en önemli mesleği olan öğretmen bir evladınız olduğu için,
Ne mutlu Toprağa (Adı Topraktı bir şiirinden hatırladığım kadarıyla) öğretmen olmanın ne demek olduğu şuuruyla bu mesleği seçtiyse!
Ve asıl o zaman ne mutlu onun onun şanslı öğrencilerine...
Kutluyorum Toprağı ve sizi saygı ve sevgilerimle
kadir bey ; bende bir öğretmen olarak oğlunuzun bu kutsal mesleğe severek atılmasına inanın çok sevindim....hayırlı ve uğurlu olsun..öğretemenlik paradan ziyade insan sevgisi üzerine yoğunlaşmış bir meslektir..
Hayırlı ve uğurlu olsun.. öğretmenlik gibi kutsal bir görevde ömür boyu başarılar dilerim oglunuza dost..bir baba olarak yüreğinden kalemine damlayan bu içten duygularını gönülden kutluyorum.. selamlarımla tam puan...
Haklı bir gururu bizlerle paylaştığınız için teşekkür ederim. Öğretmenlik kutsal bir meslek elbette. Geleceğe ışık, umuttur onlar. Oğlunuzu tebrik ediyor, başarılarının devamını diliyorum. Sizi de tebrik ediyorum bir baba olarak, Allah acısını göstermesin , ilim yolunu daima açık ve aydınlık yapsın. Bu defa tam puan önce oğlunuza, sonra size. Selamlar, saygılar
Haydi bakalım, hayırlı uğurlu olsun. Ne kadar gurur duysanız az gelir. Tebrik ediyorum.
Sn. Ünlü
Sevincinizi anlıyorum. Tebrik eder, başarılarının devamını dilerim oğlunuzun. Gönül sayfamdan 10
Minicik yavruların, aydınlığı olacak,
Gönlündeki ışığı, gönüllere koyacak,
Cumhuriyet şiarı,
Ata`sı gurur duyacak,
Sözünü tut`tu,
Bizi avut`tu,
Oğlum, Öğretmen oldu.
Bitimsiz sevgilerimle...
Âlimoğlu
Hayırlı olsun. sevindim sizin kadar...
sizin şiir yazmanıza hep mutluluklar vesile olsun..
saygılar.
Bu sevinçli habere çok sevindim.Çocuklarımızın başarısı bizim mutluluğumuzdur.
evladımıza eğitim yolunda başarılar dilerim.yolu açık olsun...
Saygımla
Minicik yavruların, aydınlığı olacak,
Gönlündeki ışığı, gönüllere koyacak,
Cumhuriyet şiarı,
Atası gurur duyacak,
Sözünü tuttu,
Bizi avuttu,
Oğlum, öğretmen oldu.
Oğlunu canıgönülden kutluyorum. İyi ki öğretmen olmuş. Lütfen ona sayfamdaki 'Ondört Yaşında Okumayı Öğrenen .... Başlayan yazıyı okutur musun?
Onun için çok iyi olacak. Tebrikler, sevgiler ailenize.
Bu şiir ile ilgili 20 tane yorum bulunmakta