Oğlum Mert'ten Şiiri - Gürkan Erol

Artık yerim iyice daraldı
Görmek istiyorum artık
Sesini duyduğum insanları
Sürekli birileri okşuyor
İçinde bulunduğum duvarları
Çok sıkıldım artık
Çıkmak istiyorum dışarı
Zaman geldi çattı
Yaşasın bütün dünya bekliyor
Herkesin üstümde tüm merakları
İlk biri tuttu ellerimden
Sonra öğrendim
Fatih amcaydı adı
Anlamadım bir türlü ama
Ne suç işlemiştim sürekli vurdu
Kıçıma hızlı hızlı
Ve en sonunda gördüm
Beni hapis eden karşımdaydı
Nedendir bilmem
Sımsıcak kollarıyla sardı sarmaladı
İçimdeki korkular tümüyle dağıldı
Belki de hayatta güveneceğim ilk insandı
Sonra biri daha vardı
Bana doğru bakıyordu
Çok değişikti bakışları
Galiba çoktandır bekliyordu beni
Durmuyordu akan gözyaşları
Oğlum diye sarılırken bana
Anladım bu adam benim babamdı
Ben her ne kadar ağlasam da
Bende ki kurtulmanın mutluluk gözyaşları
Onlara ne oluyorsa sanki
Onlardı sanki aylarca küçücük bir yerde hapis kalan
Velhasıl kelam
Bir sürü şeyler öğrendim
Bana zorla içiriyorlar beyazları
Sonrada anlamıyorum bir türlü
Burnuma gelen pis kokanları
Çok zor günler geçiriyorum çok
Sürekli zorluyorlar beni
Yediriyorlar türlü türlü şeyleri
Canım sıkılıyor çok
Anlamıyorlar benim dediklerimi
Çok kolay sanıyorlar
Bende onlar gibi yapmak istiyorum
Kendi başıma yürümek, koşmak
Onlara yasak olmayan televizyona bakmak
Canım istediğinde yatmak, istemediğinde kalkmamak
Bunlar mı bana müstahak
Neyse bu günlerde gelip geçecek
Bütün bunların hesabı sorulacak
Babam söyledi bugün aslında çok önemli
Benim ve babamın bugün çizilmiş kaderi
9 Ocak gecenin ilerlemiş saatleri
İyi ki doğmuşsun annelerin annesi
Seni bize kazandıranların asla unutulmaz emekleri
Seni çok ama çok seviyorum
Babamın biricik eşi, bendeniz Mustafa Mert annesi
Bir şeyi daha söylemeden geçemeyeceğim ne yazık ki
Bir asla beni küçük yerlerde uzun tutma emi…

Annemle babamın bir tanesi Mert
09 OCAK 2009
Gerol