Oğlum Hasan! Şiiri - Yücel Terkanlıoğlu

Tutuldun ya bir kıza,
Tav oldun bir bakışa,
Yaş yirmi, aklın kısa;
Asker olacan kışa.

'Söz kessem, nişan yapsam,
Dönünce kızı kapsam'
Diyorsun, oğlum Hasan!
'He' der mi kız, bir sorsan?

El kızı bekler mi hiç?
Uzun söz ister mi hiç?
Düğün kalmaz bu yaza,
Para pul yok bende hiç.

Git hele, al teskere!
Bakarız çaresine...
Girince sen de işe,
Nişan düğün takı ne?

Tamam mı, oğlum Hasan?
Boşa konuşmaz baban.
Sor, bekledi mi anan?
Deden oldu perişan.

Bilirim büyük sevdan,
Yaşanmaz yar olmadan.
Sen de şunu bil Hasan;
Tat vermez mal olmadan.

Yar ister etek fistan,
Çul olmaz döşek yorgan,
Boynun bükülür Hasan,
Yare birşey almazsan.

Tamam mı, oğlum Hasan?
Boşa konuşmaz baban,
Sor, ne istedi anan?
Ne alabildi baban?

Dediğim şu ki Hasan:
Sabreyle sen bir zaman,
Git gel sen, iş tut, kazan;
Eveririz o zaman.

Hem boynunu bükmezsin,
Hem yari küstürmezsin,
Çoluk çocuk demezsin,
Gül gibi geçinirsin...

Tamam mı, oğlum Hasan? !
Boşa konuşmaz baban,
Sor, neler çekti anan?
Bunca yıl dört çocuklan.

Ha, bir de oğlum Hasan!
Gidene dek çalışsan,
Biraz para arttırsan,
Pardesü ister anan.