Oğlum Görmesin… Şiiri - Belgin Turan

Yaşam içinde saklıdır,
yaşar gizli hayatlar,
gerisi şekil,
düzmece, uydurmaca,
oyun, komedi değil,
Asıl olan gerçek,
Aynı anda,
Yaşanan tezatlıklar,
Bir kolunda kelepçe,
Bir elinde ödüller,
Kahpe felek de,
Buna ne dersen de,
Bir tarafta çilingir sofrası,
Parmaklığın ardında,
Boğazıma dizilen,
Ekmeğin, azığın acısı,
bir türlü dinmedin,
ey kalbimin acısı!
Arıyorum insan yok mu?
Kulaklar paslı mı?
Öldü mü insanlık?
Farz et, ayaklarının altında,
Bastığın kuru bir yaprak gibi,
Hışırtım kalmış geriye, bitmişim,
Farzet ki, çorak bir toprak gibi,
Öyle susamışım hasretim sevgiye,
Bu tükenmişlikle Rabbimden,
Tek dileğim dedim ki -oğlum görmesin,
Oğlum görmesin beni böyle,
bir baba bir pul parası,
bulamadı diye, ellerinde kelepçe,
yalvardım oğlum görmesin,
çıldırmanın en son noktasında,
çaresizlik hiç kalmıştı yanında…
Ağlama ne olur öbür hayatıma,
Bir vasiyetin esiriyim,
Belki de dizginlenemez,
O uçuk duygularımın…
Sen beni düşünme,
Atma derdi içine,
Ben alışkınım zaten,
İçimdeki hayatı değil,
Sen dışındakini bil,
Mutlu mesut zannet,
Çoluğu, çocuğu bir de eşiyle,
Çaylar, kahkahalar evimizde
zannet var huzur, neşe,
İç dünyama girme,
Dışından seyret,
Çık dolaş ağaçlar arasında,
Beni düşünme, yaşıyoruz işte.

Belgin Turan 03.10.2007