Oğlum denizden bana Şiiri - Ünal Ulaş

Gecenin yarım karanlığında yazıyorum
Seni ne kadar özlemişim baba
Bugün çakmağın ve yakın gözlüğün geçti elime
Sen kokuyorsun kalbimde
Deniz diye bağırmanı hatırladım
Sonra sarılmanı oniki yaşındaki kafama
Ve sakalın uzadıkça öperken canımı acıtan yanağını
Ben uyurken kulağıma sevgini fısıldamanı
Seni ne kadar özlemişim baba
Dinle oğlum deyip hikayelerine başlamanı
Bana sevgiyi merhameti affedici olmayı anlatmanı
Seninle istanbulu dolaşmayı
Vapurun arkasındaki köpükleri
Martılara simit atmayı
Seni ne kadar özlemişim baba
Bazen sessiz adam Bazen öfkeli olmanı
Bazen kırıp döküp sonrasında üzüntüden ağlamanı
Beni incitmeden öperek uyandırmanı
Seni ne kadar özlemişim baba
Biliyormusun ben senden hiç korkmadım
Ben hep seni üzmekten korktum
Belkide senin kadar büyük olmaktan
Ve belkide yükünü almaktan korktum
Sen gittiğinden beri
Ben serçe parmağımı rakıya daldırmadım baba
Sensiz tadı yokki muzipliklerin
Bütün bunları unutmak kolaymı baba
Ve unutmak isteyen kimki
Seni unutmak ihanet değilmi kendime
Ve seni unutmak yolumu kaybetmek değilmi
Bak bir kız arkadaşım var artık
Yakında asker olucam baba
Senin usturanla traş oluyorum
Sigara içmiyorum ama çakmağın bende
Yakın gözlüğün sen olunca lazım olacak bana
Seni çok özledim baba
Devrimci yüreğini soğutma
Rahat ol rahat ol baba
Deniz sen gibi baba