Oğlum Bahtiyar’a
Bir zaman simsiyah olan saçlarım
Kar yağmış dağlara döndü bak oğlum
Umutlar içinde gülen gözlerim
Kurumaz çaylara döndü Bahtiyar oğlum
Bir ateş ki sönmek nedir bilmedi
Baharda her türlü çiçekler açtı
Buz gibi pınarlar çağladı coştu
Bir türlü efkarım dinmedi Bahtiyar oğlum
Hiç bir zaman doğruluktan şaşmadım
Şerefsize namerde avuç açmadım
Vicdan terazime haram katmadım
Kötüler kadrimi bilmedi Bahtiyar oğlum
Sevgin kalbimizde, dillerde ismin
Telefonla özlem bitmiyor oğlum
Bizlerle beraber geziyor resmin
Hayalin düşünmeden gitmiyor canım oğlum.
Abdulhakim Öztürk
Ekim 2005
Kayıt Tarihi : 11.11.2005 14:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!