Oğlum Adnan'a

Daha sen doğmadın oğlum.
Alışkın karanlığa gözlerin.
Otur oturduğun yerde,
Açılmamış gözlerinden öperim.

Ne mama, ne meme derdin var.
Dokuz ay anandan geçineceksin.
Sabreyle şu sayılı günler geçsin,
Yakında sen de gün yüzü göreceksin.

Dünya dediğin nedir sanki,
Et ile ekmek bütün davamız,
İnsanca yaşamak, ana rahmindedir bence.
Doğduğumuz günden beri,
Çukurda bir ayağımız.
İşte meydandayız.

Daha sen doğmadın oğlum,
Sıkıca sarıl karanlığına,
Aydınlığı görünce korkmayasın,
Zira,
Aldıran olmaz ağlayıp bağırdığına.

M.HANİFİ SARIYILDIZ/ 18-1961-ANKARA