Oğlum A. Halis Şiiri - Bayram Tunca

Doksan dört temmuzda öğleyin geldin
Tam ikibuçuk kg, kırkdokuz santimdin
Sen temmuz öğle sıcaklığında doğdun
Gelişinle bizi sevinç ve neşeyi boğdun

Sen sormadın ki geleyim mi dünyaya
Sorsaydın, derdim ki gelme bu asırda
Bu dünyanın cefası çok, vefası yoktur
İnsanların; kötüleri iyilerinden çoktur

İst. Huzur Hastanesinde gözlerini açtın
Evimize ve çevrene, neşe sevinç saçtın
Gel dememe rağmen, emekleyip kaçtın
Hiperaktifliğinle, başımıza ne işler açtın

N. T. amcan, sordu hoca dedenden adını
Hoca Efendi koydu, senin bu ahsen adını
Layık olmaya çalış, sen de bu güzel adını
Esirgeme sende onlar için hayır dualarını

Annen baban yaptı, dünyaya geliş duanı
Halil Altundağ, okudu ilk kulağına ezanı
Şakirt amcaların okudular, ilk Kur-an-ını
Unutma sen de onlar için hayır Kur-an-ı

Sen ikinci olarak geldin amma pîr geldin
Ağabeyin Muhlis’e arkadaş olarak geldin
San ki de bir iyilik meleği miydin neydin
Ağzındaki lokmayı çıkarıp Muhlise verdin

Anneni emmekte, hiç mi hiç naz etmedin
Gündüz ve geceleri çok fazla gaz etmedin
Geceleri de ağabeyin gibi çok naz etmedin
Sen bizi keyif verdin, keder/gam vermedin

Anındır kaç kez mamayı yüzümüze püskürttün
Ayan pedala yetişmedi halde, motoru sürüdün
Lastikleri pedal yaparak, motoru öyle sürerdin
Sen, daha bebekken bilene, çok kabiliyetliydin

Az sarışın, zayıf saçlı, minyon tipli, tatlı dillisin
Kara kaşlı, kara gözlü, tatlı dil, güler yüzlüsün
İyilik sever, iyilik düşünür, çok merhametlisin
Kötülük nedir bilmez, neşe sevinç kaynağısın

Emeklemeyi, yürümeyi, ağabeyinden öğrendin
Paylaşma ve iyiliği bilmem ki kimden öğrendin
Paylaşmayı/iyiliği ağabeyin Muhlis’e sen öğrettin
Daha ilk olarak, ben affettim, sen de affet dedin

Hatırlıyorum ilk kez Allah demeye başladın
Sonra, anne, baba, dede demeye başladın
Daha sonraları da mama demeye başladın
Nihayet, isteğini bir bir sırlamaya başladın

İlk önce, yerlerde emeklemeye başladın
Daha sonra badi badi yürümeye başladın
Nihayet, delikanlı gibi yürümeye başladın
Candan oluşunla da, gönlümüzü taçladın

Tatlı olduğundan mı, tatlıyı çok sevmezdin
Her zaman gülüp/oynar şakayı çok severdin
Her şeyi, herkes’ le paylaşmayı çok severdin
Ağabeyin Muhlis, canını yaksa bile affederdin

Daha dün bir bebekken, bugün çocuk oldun
Altı yaşında Adana’da erkekliğe ilk adım attın
Grup Lacin ile İbrahim Sönmez kirven yaptın
Dün bir çocukken, bugün büyük adam oldun

İki bin yılı ikinci dönem, anaokuluna başladın
İki bin bir de, penye lüks ilkokuluna başladın
İki bin bir nisan ayında da okumaya başladın
Oğlum Halis artık sen adam olmaya başladın

B. TUNCA/20.07.2000