Oğlum'a Şiiri - Hüsamettin Bilgen

Dinle ah-u zarım,kulak ver bana,
Kalbimin sesini,duyuver oğlum.
Gidişin bağrımı,buladı kana,
Gel de şu ölümden,cayıver oğlum.

Kapkara kış ettin,baharlarımı,
Melekler dinliyor feryatlarımı,
Seller gibi akan,gözyaşlarımı,
İçimde yangına,sayıver oğlum.

Hayalin gözümde,adın dilimde,
Arayıp dururum seni her yerde,
Arada sırada,rüyama gel de,
Yürekte yaremi,sarıver oğlum.

Dağ taş inliyor,feryatlarımdan,
Tad almaz oldum,yaz baharımdan,
Eğer mümkün ise çık mezarından,
Gelip te koynuma giriver oğlum.

Bilmem rahatmısın,karanlık yerde,
Yüreğim gark oldu,onulmaz derde,
O güzel başını,kaldırıver de,
Perişan halimi,görüver oğlum.

Hasret oldu bana,güzel gülüşün,
Zehretti hayatı,ani ölüşün,
Şu an ne haldeyim,hele bir düşün,
Düşün de elimden tutuver oğlum.

Dizimde dermandın,gözümde ferdin,
Ağlasam ağlardın,gülsem gülerdin,
Neden ellerimi bırakıverdin,
Şimdi boşluktayım,biliver oğlum.

Felek vurdu,suskun etti dilimi,
Kopardı dalından,gonca gülümü,
Bu ayrılık,yaman büktü belimi,
Yetiş imdadımda,koşuver oğlum.

Kırkbeşimde konan,talih kuşumdun,
Hem canım sevgilim,hem Baboş'umdun,
Çok erken kaybolan,mutluluğumdun,
Yaktıkça bağrımı,yakıver oğlum.

Özledim sesini,tatlı dilini,
Nakşettin beynime,en son halini,
Çaldın hayatımın paydos zilini,
Şu benim hesabı,kesiver oğlum.

Her günümden,iyi ettin dünümü,
Gidişinle reva gördün ölümü,
Madem verdin bana,idam hükmünü,
Gel de şu ipimi çekiver oğlum.

Takdir Allahındır,etmedim isyan,
Lakin bu acıya,dayanmıyor can,
Sensiz bir hiçim ben,dedime inan,
Beni de yanına alıver oğlum.

30 Ağustos 1993
İstanbul