Şimdi farkındayım hayatın, çok az bir zamanım kalmışken aslında yaşamın ne kadar basit ve yalın olduğunu fark ettim. Kavgalar ,hırslar, tutkular, ne kadar gereksiz ve yorucuymuş.
Gerçek olan saf sevgi ise sadece, bir çocuğu sevmekmiş. Göğsünde sıkıca sarılıp yatarken kokusunu içine çekmekmiş. Mutluluğun resmi ne diye sorsalar tarif edeceğim sadece bu.
Ben bu dünyada sadece anne olmayı sevdim. Bir evladım olunca tamamlandım sanki. Onu doğurmadım aslında, onunla birlikte bende doğdum. Biz olduk bir olduk.
Şimdi ise o bensiz kaldığın da ne yapar diye korkuyorum, milyonlarca örneği varken. Onun yaşayacağı yoksunluk kimsesizlik ve çekeceği acı yakıyor yüreğimi. O üzülecek diye ölemiyorsun bile. Oysa korkunun ecele faydası yok en iyi bilenlerdenim. Vakti zamanı gelince herkes görevini sonlandırıp savaşını bitirecek bu dünya da. Ve ben bir gün göçüp gittiğimde tesadüfen bile bulursan bu iki kelamı okursan eğer bu satırları bil ki annen bu dünya da en çok seni sevdi.
Deli fırtınam benim....Yaşam sebebim....
Seni çok seviyorum
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta