Oğlu Olan Anada Yürek Şiiri - Mehtap İnan

Her bir tuşuna bir adak, bir cevap verse
Geride kalmış herşey de; soylenecek sanki tek bir kelime
“Hoşça kal”,” iyiyim” ya da ne bileyim “güceniğim” dese
Ahize terden ıslanıyor, ellerim yağmur bir sesi gelse…
Kimi kandırıyor bu telefon “ulaşılamayacak yerde”diye…
Gönlünde olanın yeri belli, kederde mi sormak istiyor sadece!
Gördüğüm rüya hayra…
Yaşadığı ortam, askerlik koşmuştur belki zora…
Bir “iyiyim” dese bin kurban!
Sonsuz bir hat sessizliği…
Üşür dışardaysa, iniyor ince “ahmakıslatan”
Yalnızlığa kalabalıklardan daha çok alışıyor insan.
Dünya düz, bir muradın olunca…
Görsem dünya gözüyle yeniden
O gün düğün bayram…
Yaşlandım, beyazlaştım iyice…
Fotoğraflar gerçeği hiç gizlemiyor kendi dillerince!
Bir sesi gelse, “hiç acımadı ki” dese çocukluğundaki gibi…
“sıkı giyin, üşütme, aç kalma, uyurken ört üstünü iyice”
Hep aynı cümleler
“Korkuyorum iyi misin, bir yanına bir şey olmadı ya!”nın annecesi işte…
Bu telefon deli etti, bir sesi gelse!
Vazgeçtim, nefesini duysam ayırırım binlercesi arasından….
Hiç olmazsa duysam…
Ondan da vazgeçtim
Biri “iyi” dese soluduğum havadan utanmasam!