Öğle Vakitleri Şiiri - Güner Kurt

Hatırlarsın aylardan Haziran
Bir öğle vakti
Yürüdük yavaş yavaş
Teğmen yerine doğru
Güneşe aldırmaksızın
Hani başlamıştık söze
Sende bende şaşkınlığımızı gizlemeden
Bahsetmiştik biraz senden biraz benden
Kendimizden
Daha dündü bugün bir anı
Bendeki yeri bir başka tatlı
O zaman cesaret edememiştim
Sormaya duygularını
Şimdi ise mutluyum
Sensin mutluluğumun kaynağı
Birkaç kez daha yürümüştük
O yolda ağır ağır
O öğle vakitlerinde
Kimi suskun,kimi güleç,kimi konuşurken
Evden kaçmış yaramaz çocuklar gibiydik
İkimizde
Güneşe aldırmaksızın çıkarken Teğmen Yerine
İşte orada başlamıştı
İçimde kıpırdayan birşeyler
Belki farkında olmadın
Bahsetmemiştik o kelimeden o vakitlerde
Geçecek belki bir zaman daha böyle
Geçmeyecek bir şey var
O da o bahsedilmeyende