Köhne bir hastanenin kırık kapılı ve soğuk odasında bir oğlan çocuğu.
Dikkatle incelediği yüzleri tanımasına izin vermiyor buğulu gözleri.
Üzerinde aylardır değiştirmediği kanlanmış beyaz gömleği.
Ah Garibim… Sıkıca kalbini tutuyor, heyacandan sürekli kekeliyor.
Evet…Tanıyorum bu oğlan çocuğunu.
Yorgun…
Benzi sararmış,
Beşikler vermişim Nuh'a
Salıncaklar, hamaklar,
Havva Ana'n dünkü çocuk sayılır,
Anadoluyum ben,
Tanıyor musun?
Devamını Oku
Salıncaklar, hamaklar,
Havva Ana'n dünkü çocuk sayılır,
Anadoluyum ben,
Tanıyor musun?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta