Ofsayt Şiiri - Semiha Ay

Sevmiştim yokluğunu
Havada asılı duruşunu
Sarmaşık dallar arasında bana gülüşünü
Bana dönüşünü

Yok olan bir şehrin
Şah damarını attırıyordu kalbin
Bakışların
Yaprakları dökülen bir çiçek kadar narindi.

Ölümünü bekleyen bir kelebek gibi süzülürken
Beynim
Zamansız gülüşünle
Terk etti ruhum bedenimi

Nedeni
Bilinmezlik
Nedeni
Görünmezlik
Nedeni…

Tren geçerken gözlerimden
Hangi vagonda unutmuştum cesedimi
Gölgem göstermişti pusulamı
Sebebi sebepsizlikken
Terk etmedi haydutluk beni

Ruhum iki dünya arasında asılıyken
Dudaklarımı esir almıştı
Küfürbaz kelimeler

Kahpe dünyaya söverken
Bir ses okşadı kulaklarımı
Bu ortada kaldığım dağlar arasında
Dönüp dolaşan kendi sesimdi

Dünyayı bir top gibi ayaklarıma alıp
Kaleye gol atmaya çalışırken
Evrenin boşluğu dedi
Ofsayt

Bulunduğum farklı bir dünyada
Kapı çalınmıştı
Ya da öyle sanmıştım
Ta ki eriyen kapının kendi bedenim olduğunu
Anlayana kadar

Cehennemin bu kadar
Sıcak olduğunu bilmezdim
Kutuplarda beynimi dondurana kadar.18,11,2006