Öfkeye Dair Şiiri - Arıkan Akar

Geldim bu dünyaya uysal bir kuzu gibi
Ve sürünerek gidiyorum bir yılan gibi
Ne çok koşturdu peşinden hayat beni
Ve sonunda fısıldadı bana:
" Yalnızsın küçüğüm,bulutlardan yağmur boşalırcasına"

Her sabah avuç açtım Tanrı’ ya
Babamı aldın ,annemi bana bağışla
Tanrı ile ilk husumetimiz ...
Küçüktüm,büyük boy düşlere
Hayallerim bile hamdı

Gidiyorum mavi dumanlar içinde saklı,uzaklara
Üstümdeki sarhoş usumla
Şu bulanık gökyüzüne bak!
İstersen ağla
İstersen haykır
Fakat gönül ağacım açmalı
İnliyor fakat gövdesi çatlamış köknar
Boğuk boğuk uğulduyor,uygarlık

Belki ölürüm bugün
Belki bir mucize gelir bana
Yansıyan aynalardan
Benliklerimin savaşını izlerim
İşte o an,patlar tomurcuklar gövdemde
Gönlümü dinlendiren yeşil bir yola çıkarım

Gördüm sizi
Sizdiniz o
Sevgiden yoksun
İnançsız
Ve kesin kibirinizle
Yaşamın kökünü kurutmaya hazırdınız
Bilin,karşınızdayım !
Çocuklar adına
Kelebekler adına
Yüreği hüzünlü her şey adına