Öfkesiz
Ve sakin
Ve yalnız kaldığım tek zamanım
Akdenizin
üç metre yakınına
gittiğim anlardı
Kızamazdım mavi rengine
Belki utanıyordum coşkusundan
Ve
Ne kadar aşk öyküsü dinlediysem Akdeniz de
Ağladım utanmadan
İsimleri beyaz yazılmış
O teknelerin peşinden gidiyorum Düşlerimde
Akdenizi özledim yine
Boğulasım geldi diyorum
Sarı adam
Gözlüğünle düştüğün yolda
Bir siyah camdan bakınca
Söyle bakalım!
Nasıl sarıldın
Mavinin kanadına
Çok özledim
Gözlerinin iyot kokusunu
Özledim
Öfkesiz yalnızlığımı....
9 Mart 2004
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 9.3.2004 02:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zafer Zengin Etnika](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/03/09/ofkesiz.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!