Öfkesi Delirmiş Şiirler

Başına buyruk dolaşıyorum bu şehrin sokaklarını
Adının kazındığı kaldırımları tekmeleyerek
Kulak tıkayarak sessizliğinin sesine
Yetim fırtınalar yığıyorum kıyı köşe kenar ne varsa
Sevdan yüreğimde damıtılmış zehir gibi mekân kuruyor
Tanıkları yitik karanlıklara gömülüyor suistimal edilmiş düşlerim
Elzem serzenişler sarılıyor şehrime şehrim susuyor
Ortalık toz duman veryansın eden klişe sözcüklere bakıyorum eğreti bakışlarla
Dudaklarımda adın ölüyor kıdemli öfkeler büyüterek
Susuyorum sonsuzluk kadar küçülen sevdana
Az ötede büyüyen terkedişler
Siluetini kazıyıp hırpalanmış yürekler mezarlığına gömüyor
Susuyorum çığlık çığlığa
Suskunluğumda ölümünü kucaklayarak varlığının
Afili seranatlar bırakıyorum gecenin ortasına
Ve birde öfkesi delirmiş şiirler
Yüreğini gömdüğüm yazılmamış satırlar arasına...

Süheyla Güney Avcı