Öfkenin Sessizliği Şiiri - Hamit Atay

Öfkenin Sessizliği

– içimde patlayan çığlık –
Konuşmadım.
Dilimde titreyen sözcükleri
Gözlerime gizledim.
Bir çığlık olmalıydım belki,
Ama sessizliği seçtim.
Daha yırtıcıdır bazı sessizlikler,
Duymadın mı?
İçimde
Kırık aynalara baka baka
Sustum.
Her parçada bir başka ben –
Biri bağırıyor,
Biri ağlıyor,
Biri… artık yok!
İncitmek kolaydı belki,
Ama ben yutkundum.
Kırmak varken dizlerini,
Ben sustum.
Çünkü öfkenin sesi duyulur,
Ama sessizliği zehir gibi
İçten işler…
Bir gün,
Kalbimin kıyısında bir kıyamet koparsa
Anla ki;
Ben o gün
Sadece bir şey söylemek istemiştim.
Ama artık
Geç…
Hamit Atay