öfke ile kalkmışlığım var yerimden
taa! şehre kadar koştum
çamurlu göl kenarından
bir hışımla
gözüm dönmüş bir kere
bu olmamalıydı ya
nafile yüzüm, gözüm
elbiselerim sırılsıklam
bataklık kokusunda kurbağa sesleri
ay gökyüzünde yok
öfkem çok
kırık kalp, buruk yürek bitti
şimdi tam alma verme zamanı
ensesinde koşan gölgesi olmalıyım
yatağında uykusundan rahatlık çalmalıyım
bitmemeli,
bu küpe
keskin sirke zarar vermemeli
ve öfkem dinmemeli
Kayıt Tarihi : 24.3.2003 18:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!