Öfkene Tutma Beni Şiiri - Mehmet Dağ

Öfkene tutma beni
Dikenlerin ortasına at çırıl,çıplak
Mayın tarlasına bırak gözlerim bağlı
Gecenin karanlığında yalnız başıma
Kurda kuşa yem olayım
At suyun dönencelisine
Sarp dağların yamacında
Vur tekmeyi sırtımdan
Ben yuvarlandıkça,kırılsın kemiklerim
Bir kış yerde kalayım
Karlar üstüme yağsın
Sadece öfkene tutma beni
Bırak yeraltına madenleri, kömürleri kırayım
Grizu patlamasında öleyim.
Yaşamamaktan yana, her derde katlanayım
Yeter ki öfkene tutma beni
Denenmiş denenmemiş bütün işkencelere razıyım
Açlığın, yokluğun,yoksulluğun simgesinde kalayım
Hasretin,umudun,acının,ve ölümün
Soğuk düşü olayım
Yeter ki öfkene tutma beni
Süzülüp geçtim süzgecinden toprağın
Gülüştük tokalaştık yerin katmanlarıyla
Dar geçitlerini biliyorum
İğnenin yıldızında
Yılanın yuvasını da
Öfkeni bilmiyorum içinde neler saklı
Kaç katar yük taşırsın
Gerçek sabır taşıysan
O zaman kahrolurum
Öfkeni bilmiyorum içinde neler saklı
Bedenime ateş ver
Külümü rüzgara savur
Sil gitsin yer yüzünden
Sadece
Korkuyorum öfkenden,
ÖFKENE TUTMA BENİ

Mehmet DAĞ