Öfkemiz. Şiiri - Ali Başol 2

BeğenAntolojimYorumlarPaylaşTweetlePaylaş
Hep sen gezinirsin gözlerimin ırmak boylarında,
El ele tutuşuruz maviye çalar gurbet gecemiz.
Yorolur uyursun sevda denizimin koylarında!
Bir yanardağ sessizliği kuşanır müebbet öfkemiz.

Acılarımızı kefenleyip gömdük derinden derine,
Bir acı sözle kirlenince sevda denen koca deniz.
Ağlamayı süsleyip dışa döndük gülenlerin yerine,
Kimseye gücenmedik! kendi bağrımızda söndü öfkemiz.

hasret ekip biçtik vuslata urgan yaptık,
Ay aydınsız gecelerde ağıta durdu gölgemiz.
Ayrılığı şerbet edip içtik, yalnızlığı yorgan yaptık,
Kader mapusanesinde kağıda vurdu öfkemiz.

Bu şiir adresini çoktaaan unuttuğum gönül sokağına!
Artık ne sevgiler gerçek! nede sevdalar temiz!
Dayadık hasret silahını umutsuz sevginin şakağına!
Köhne yabanın kalleş gecelerinde yanıyor öfkemiz.

ben yüreğimden acıları boşalttıkça sen doldun,
Oysa artık yad kollarda adımızı sayıklamak hissemiz.
Yandığım hasret gülümdün, azap çiçeğim oldun!
Gayri kıyamette söner ayrılığa kinlenen öfkemiz..........

Ali Başol/D.Poyraz.Almanya Solıngen.