Öfkem Yandığında Deli Sayfalarda

bileylenmiş hançerlerin
keskin ucunda hırlar saatler

üç yüz bilmem kaçıncı şarkı bu
sen geleceksin diye

rollerini unutmuş oyuncuların
repliğinde kaybolan sözler
vuruldu içimde

ütülenmiş kırışıkların
açılmayan kırışığında saklı
deli doluluğu aşkın

olmuyor hiç
duvara kazınmış gidişlerin dönüşü
umutsuz çırpınışlarını ümidin
dibe çekti dalgalar

mavisiz denizlerde
gümüş grisi sıkıntısı
bekleyişlerin

üreyen sessizliğin gürültüsü
sağır ediyor kulakları
damarımda dolanıyor yalanlar

ötelerde içtiğin
kırmızı şarapların kekremsi tadında
dilsizliğimin dillenişi

fundalıklarda yaralanmış bir öfke
solur isyanlarım
küfrün bini bir para eder
alevler parlayınca
koparır esaret zincirlerini mahkum
kabarmış yalnızlığında

griden kora döner
sönmeye yüz tutan ateş
ölüm bile korkar olur
şerrinden serkeş şiirlerin
zıvanadan çıkar yürekte
sabırsız sevda
parçalanmış deli gömleğinden haykırır çığlığını

masal saatlerinde uyutulan çocuk
büyür…gözlerden ırak
vurur kırbacını sırtına düşlerinin
siler her birini
kimsesiz eski öykülerin
yeniden yazılır destan
yanar kızıl sayfalar ateşinden

23.06.2006