Öfkem Şiiri - Can İrfan

Yaşıyorum
Senden bana kalan.
Öfkemin akşamını
Öbek,öbek
Kara,kara bulutların altında
Karadeniz öfkeli
Üzerime,üzerime gelmekte
Kaynar kazan alev ateş
İçimdeki yanan kor ateşe
Çakar çakmağını.
Ay dağı aşmış
Yıldızlar gömülmüş gökyüzünün derinliklerine
Hala da
Daralı çerçevesi gözlerim
Eli der
Belindeki kılıcını çeker Karadeniz’e.
Beyhude çırpınışlarım
Beyhude öfkeli yürek atışlarım
Git artık benden git gideceksen.
Çık akşamımdan.
Bu yaka karanlık
Senden bana kalan
Öfkesinde akşamın.
Aş aşabilirsen ay gibi
Gömül gömülebilirsin yıldızlar gibi
Geç geçe bilirsen diğer yakaya
Düşmüşse yüreğimin toprağına hançer
Bu yürek benimse, hançer kimin
Bu yaka öfkesindeyse akşamın
Daralı çerçevesi,kısalı gözler benimse
Dağı aşan ay kimin,gömülü yıldızlar kimin.
Bu yaka benimse,diğer yaka kimin….