Öfkem Şiiri - Kamil Çağlar

Öfke duyduğum aşkım,
harman yeri gibi dağıtıp da gidenedir.
Serin sularda bırakılan nefretim,
kimseden saklanmayan öfkemedir.

Dikenli bakışlarından kaçmıştı,
kör fırtınaların dağıttığı..
Ne bakışların kaldı savrulmayan,
ne de baharlar; yollarına döktüğüm.

Dalga dalga yayılan ışıklar,
uzaklardan süzülerek yaklaşıyordu.
Kıpır kıpır salınıyordu dünyama.
Üzerine ismini yazdığım
buğulanmış camın arkasında.
İki harf arasında kalan boşluktan,
seni tanıyormuş gibi yayılıyordu.

Sensiz vurulmuşum sarılmışım camlara
Sensiz kavrulmuşum ah’larla..
Seni bekler yüreğim, seni dinler
Arzular seni dudaklarım.
Cam başında damlıyor kanlarım.
Sensiz acıyor canım.
Sensiz sarılmıyor sızlıyor yaralarım.

Öfkem sanadır, nefretim yüreğime.
Her şeye rağmen, seni özlüyor yine..

10.12.2003 23.00