Öfkem... Şiiri - Fahri Fıratoğlu

Akıyor nehir, yorgun
Kirli ve durgun
Akıyor...

Yanılsama acısı çekiyor
kuş bakışı bir sesle
İçinde dökülen, kırılan ne varsa
Ayrısı gayrısı yok sevmelerin
Hepsi bir, bir hedef seçiyor
Martılar kırgın
Su tuzlu
Ve çöl sıcak
Yaşam sinyaller veriyor. ne dur, ne durak...

Oysa susmayı bilmeli insan
Eski çeşme gibi
Susamayı bilmeli...

Sarhoş olmak sıradan
Bir dudak değil ki
Fermanı, sevdayı ve ayrılığı okuyan
Hangi belaya bulaşsan
Eksi on derecede, son buluyor
Alkol ve aşk gibi...
Kendine ötekileşmek, lanet bir duygu
Ama yine de
Doğan var, ölen var
Hangi şarkı bitse
Biraz hüzün
Biraz neşe
Var....
Dedim ya
Sarhoş olmak olağan...

İşte orda yazılıyor
Defter kirleniyor
Kalem bitiyor
Ben ah çekiyorum, of çekiyorum...

Bütün camları kırmak
Üç tekerlekli bisiklete binmek
Ve imamla dama oynamak
İstiyorum!
Hepsi de kötü fotograf oysa
Yüzde, uzak dursunlar tabelası
Yolda, ürkek bir kalabalık
Hep küfretse de bana yaşam
Af ediyorum küçüklüğün şanından!
Bir 'musalla' taşı kırıp
Mazimde sektiriyorum parçalarını
Sen orda bana bakmasan bile
Bendeki gözün kanıyor, yeşilli ve mavili

Her sayfayı çevirdiğimde
Okuduğumu unutuyorum
Çünkü ben hep sil baştan
Kendimde, seni okuyorum...

28.10.2006
Mabed