Öfkem Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Güneş rengi gibi değişen yalan gülümseme ile çekiştiren
Rüzgârın esmesi gibi bir oraya bir buraya esenlere
Üç kuruş kadar olmayanların kendini yüksellerde sanmaya çalışanlara
Karşındakini hırçın dalgaların denize vurması gibi küçümseyen çarpan insanlara öfkem

Bir yere yerleşince üzerine süslü kıyafetler giyince yutkunmadan sözler söyleyenlere
Poyraz kıvrımsı yalanlarla yarınları ıslatıp kenara çekilip huzurla sigarasını tüttürenlere
Hayallerde rüyalarda boranlar estirenlere gözyaşlarıyla günlerini yeşertenlere
İçime oturan bir boksörün ağır yumruk darbesi gibi oturan insanlara öfkem oturuyor

Dizleri yamalı yürekleri gökyüzü mavisiyle dolu olanların ciğersizlerin hor görmelerine
Cebine bir kaş kuruş doldurup günü gün etmek için yanardağlar gibi hayalleri olmayanları ezmesine
Gururunu karanlığa gizleyerek çöpleri karışıp dik duranları eğmeye çalışanlara
Haram lokmayı hur garca yiyen mal mülkle kibirlenen ezan sesini kıstıran alnı yere gelmeyen çapulculara öfkem