Öfkem Şiiri - Fatih Gülsen

Yürürken önüne bak
Bam telime basıyorsun
Sonrada
Bir bardak suda fırtına koparma diyorsun.
Ağzımdan çıkanı kulakların duysun diyorsun.
İyide diyorsun
Atanın sözleriyle beni sakınleştiriyorsun.
Ama benim öfkem her şeye.
Yerden duran taşa sataşırım.
O taşı denize atıp denize sataşırım.
Rüzgara tükürürüm.
Yağmuru yakarım yaktığım ateşlerle.
Söndüremez beni.
Kontrolüm yok benim.
Rengim kızıl korku saçarım.
En çokta kendim korkarım
Bam telim kopuk benim.
Cırtlak çıkıyor tonum.
Sussam çatlarım
Öfkemin mazlumu ayaklarım.
Yorgunluk bıçaklayınca beni
Düştüğüm yerde uyuklarım.