Öfkem yığın yığın sessizliğimde
Öfkem sel olur depremlerimde
Bir koşu yetişirim aya güneşe
Öfkem döner durur gökyüzünde
Sonra yorgun..
Düşerim bir çiçek tarlasına
Arılar üşüşür izlerime
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta