Öfkeliydi Gökyüzü Aşka Şiiri - Neşe Yılmaz

Karanlık çökmeden susmadan dudaklar,
Böylesine namkörce hayallerimi,
Körelten kara sevdama sesim,
Gitme biraz daha kal! ..
Tedirgin kalmış gözlerde gülümsemeler,
Yıldızlar yeryüzüne inecek gibi irileşmiş,
Bu güzel yürekte bu sevda bitmemeli,
Gece gündüzle sevgili,güneş Ay ile,
Umutsuzluk umut ile sevgili,
Zıt düşsede birbirlerine bağlılar delice,
Şimdi öksüz ve yetim kalmış,
Rüzgarlar sıcağın durgunluğuna,
Çünkü yanlızlık hala umutla sevgili,
Körelmiş bakışlar pişmanlıklarla dolu,
Bıçak gibi keskin ve öfkeli.