Öfkeli Nutuk Şiiri - Nevzat Dağlı

Öfke bir sanattır nutuk atmakta,
Konuşur, haykırır kızarım ulan!
Dilimin altında jilet yatmakta,
Keyfimi kıranı çizerim ulan!

Demokrasi varsa, önce bana var,
Sürüyü bozmasın üç asi davar.
Bir küfür ederim tenkidi savar,
Bir sözle fiyaka bozarım ulan!

Gastede, dergide kadın soymayın,
Sonra yolunuza döşerim mayın.
Halk beni seviyor, karşı koymayın,
Muhalif olanı ezerim ulan!

Rahleyi tedriste yapmışım ilim,
Sözümü tutmalı her tür eğilim.
Mürekkep yaladım cahil değilim,
Adımı alnına yazarım ulan!

Öyle çalarsanız tencere, tava,
Canımız sıkılır, bozulur hava.
Benden olanları getirir tava,
Onlarla birlikte azarım ulan!

Ak demokrasinin anla farkını,
Susmazsan bozarım senin çarkını;
Başınıza yıkar gezi parkını,
Bu parkta yalnız ben gezerim ulan!

Sökmez öyle bana fener, çarşısın,
Ya benden olursun ya da karşısın.
Küpümde hıyarsan, sen bir turşusun,
Benden olmayanı süzerim ulan!

Benim için ölen en has yiğittir,
Bana karşı çıkan sokakta ittir.
Bazı haşereler yararlı bittir,
Zararlı olanı sezerim ulan!

Unutma Sivas’ta ölüp yananı,
Unutma sokakta dökülen kanı.
Alıp gitmez isen burdan ananı,
Harama uçkuru çözerim ulan!

Akıllı olanlar hep beni över,
Ben yandaş olana veririm değer.
Bir had bilmez beni üzerse eğer,
Ben onu bin defa üzerim ulan!

Başıma kakılmaz geçmişte kalan,
Unutma üstüne yürüyor plan.
Biri derse benim sözüme yalan,
Ağzı torba gibi büzerim ulan!

Ortadoğu bana göredir tam da,
Hükmüm yürümeli Bağdat’ta, Şam’da.
Yiğit gerektiği her bir ortamda,
Çöl rüzgârı gibi tozarım ulan!

Karşıma alırım yedi düveli,
Kafam, kalbim, dilim küfür sıvalı.
Adam mı vardı ki benden evveli,
Tarih gömülecek mezarım ulan!

Hatip bozuntusu, siyasi hurda,
Bir küfür ederim kalırsın zorda.
Kör testere gibi zırlama orda,
Adamı biçmede hizarım ulan!

En başa geçerek tek duracağım,
Karşıma geçene hep vuracağım.
Elbette gücümü artıracağım,
Yetki sınırından bizarım ulan!

Kimde var kalitem, kimde kıratım?
Asalet yansıtır benim suratım.
Adam gibi ölmek olsun fıtratım,
Madamlara değsin nazarım ulan!

Soysuzlar, boysuzlar olamaz milli,
Onlar kadro dışı kalsın temelli.
Çürümeye mahkûm her uzun dilli,
Onlara kapalı pazarım ulan!

Layıksam makamın en üst katına,
Elbette binerim devlet atına.
Tahammül edemem elin itine,
Ben kapımdakinden bezerim ulan!

Gözünden tanırım her bir hayini,
Memur ise çıkar şarka tayini.
Yaşa varol olur yandaş ayini,
Yuh çeken olursa yüzerim ulan!

Ozan bozuntusu beni taşlarsa,
Aklı sıra güya sözle haşlarsa;
Laflar sokuşturup kusur işlerse,
Uygun kafiyeyi düzerim ulan!

Benden korksun artık bütün sapıklar,
Kaçarken kıçına değsin topuklar.
Yakaladığımı yerde tepikler,
Üstüne çıkarım, uzarım ulan!

Beğenmeyen gider, beğenen kalır,
Dik başlı olanlar dersini alır.
Haklıymış, haksızmış bana vız gelir,
Getirtir karşıma dizerim ulan!

Sıkıntı vermeyin, olmayın illet,
Benden olmazsanız hakkınız zillet.
Ben arşıalaya almışım bilet.
İcap edince de cozarım ulan!

Kemalmiş, nevzatmış bana ne yahu,
Biat etmiyorsa asidir ruhu.
Taciz eden varsa bizim güruhu,
Acımam kabrini kazarım ulan!

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat