Öfkeli Bir Adam Şiiri - Süleyman Altıparmak

Öfkeli bir adam, oturdu içime
İnsanlardan bihaber, adı ne?
Ölüme yakın ve gamsız bir adam bu
Yıkık, dökük, metruk bir yerde oturur

Öfkeli bir adam, vicdanıma kuruldu
Terkedilmiş bir adam bu, çehresi soluk
Vicdanıma kurulmadan önce
Sustuğumuzda kimse anlamazdı bizi
Ona küfürler etsem de aldırmazdı
Küfür etmeyi çok seviyordu

Öfkeli bir adam
Yerleşti içime
Artık eski ben değilim ben
Görüşmek üzere