Öfkeli Şiiri - Savaş Çelik

Öfkesi ile cebelleşen adam
Ağzından köpükler
Burnundan çiçekler saçıyordu

Kaşları ile hasmına yere çalarken
Gözleri ile dövüyor
Yüzü ile yaralarını sarıyordu

Suskunluğu ile ağzını açmadan
Dudaklarından saydırıyor, saydırıyor
Diliyle düzeltiyordu

Yumrukları sertti bir kayadan
İndirse tam tepesin deydiler
O elleri ile saçlarını seviyordu

Öfkeli yüreğinde ki acılardan
Damarları açılıyor
İncitmemek için kanını döküyordu

Eşref saatini geçirmişti canından
Ateşe vermiş içini epeyce düşünceler
O umarsızlığı şimdi seçiyordu

SÇ.
21.01.2019