Öfkelerim Şiiri - Behçet Aydınlıoğlu

Öfkelerim sabırsız kaldığı bir anda
Paramparça ediyorum dağları sesimle
Gırtlağım yırtılana kadar bağırıp
Dağları bile alt ediyordum
Daglar gözlerimde ufalıyor
Sisleri hızla yer değiştiriyor
Cesaret göğsümü yırtıp çıkacakmış gibi oluyor...

Bir şeye kızarken, bir şeye küfrederken
İçimin acıdığını hissederken
Kimsenin anlamaması için susup kalırım
Veya çıkıp giderim yalnızlığımla
Olanca cesaretimi dağlara küfrederek gösterirdim...

Acılara sabretmek küfretmekse
Ben sabrın en güçlüsüydüm
Yağmurlar misali akan gözyaşlar
Acıyı dindirmekse
Demekki yakub kadar ağlamışlığım
Ve dövülmüşlüğüm var
Kışı, baharı, yazı olmaz bu mevsimin
Geceleri dolduracak kadar yalnızlığımla
Artık beşinci mevsimindeyim....