Bağırarak öfkeyle yol aldıkça,
Sadece kendimiz üzülmeyiz,
Haklı, haksız bizleri sevenleri,
Bize değer verenleri üzeriz.
Sende kızınca benim gibisin,
Öfke ve sinirden kudurunca,
Kanımız beynimize fılayınca,
Aklımız başımıza sonradan mı gelir?
Öyleyse, neden bu kin tutuş?
Neden bunca anlamsız yarış?
Kalp kırmakla neler kazanılır?
Gideceğimiz yer belli, son varış.
Kayıt Tarihi : 19.1.2013 12:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!